Geplaatst op 04-07-2025
- Categorie: Verslagen
27 juni was het dan zover. Een voorstelling bekijken in dit prachtige theater aan de Amstel is nu al een paar jaar een terugkomend uitje en het verveelt niet. Het restaurant IN DE NOK blijft een geweldige locatie en het theatermenu was weer voortreffelijk.
Na gezellig gedineerd en gekletst te hebben was het tijd voor de voorstelling.
En wat voor een voorstelling. De musical, gebaseerd op een Griekse mythe, neemt het publiek mee op een reis naar de diepten van de menselijke ziel en laat zien hoe liefde, verlies en hoop met elkaar verbonden zijn.
Het verhaal met Orpheus (Jeangu Macrooy), Eurydice (Sara Afiba), Hades (Edwin Jonker) en Persephone (Joy Wielkens) werd verteld door Hermes (Claudia de Breij) en gaat over het liefdesverhaal van Orpheus en Eurydice.
Eurydice denkt dat Orpheus niet genoeg om haar geeft en omdat ze het koud heeft en in armoede leeft, laat ze zich door Hades, de god van de onderwereld verleiden om mee te gaan naar de onderwereld om daar te werken. Eenmaal in de onderwereld heb je niets meer te zeggen over je eigen leven en is Hades de baas.
Hades is getrouwd met Persephone (de godin van de lente) en zij brengt plezier en bloei in de onderwereld wat Hades niet waardeert. Het huwelijk is dan ook niet goed.

Orpheus probeert zijn geliefde terug te brengen naar de bovenwereld. Dit is een onmogelijke taak en wordt hem afgeraden door Hermes, maar hij gaat toch en na een lange tocht komt hij aan in de onderwereld. Maar hij heeft toestemming nodig van Hades om zijn geliefde mee terug te nemen. Uiteindelijk na het zingen van een prachtig lied dat Hades ontroert en hem laat realiseren dat hij veel van Persephone houdt, krijgt hij die toestemming. Voorwaarde is dat hij tijdens de tocht terug naar de bovenwereld Euridyce (die achter hem aan moet lopen) niet aankijkt. Een test voor Orpheus of hij genoeg vertrouwen heeft in haar en in zichzelf. Helaas lukt het hem niet vanwege zijn verlangen naar haar en ook wantrouwen of ze nog achter hem loopt. Op het moment dat ze bijna terug zijn, kijkt hij toch achterom en Euridyce verdwijnt voor zijn ogen de onderwereld in.

Aan het eind van de voorstelling begint het liefdesverhaal weer opnieuw; dit is de boodschap dat cycli niet te doorbreken zijn, we niets leren van de geschiedenis en onze fouten, maar ook dat hoop doet leven en dat opnieuw proberen altijd een optie is. En dat ook al is iets moeilijk; het altijd belangrijk en waardevol is om het te proberen, ook achteraf als het niet is gelukt (tocht Orpheus naar de onderwereld).
Hadestown is een duistere plek en metafoor voor de hedendaagse wereld met zijn uitdagingen en onrechtvaardigheden. Het contrast tussen de onderwereld, waar Persephone de lente brengt, benadrukt de dualiteit van het leven en de hoop op betere tijden.
De muziek van Hadestown is een mix van folk en jazz en de stemmen zijn krachtig en emotioneel en de liederen worden vertellend gezongen.
We hebben genoten.
Groet, Hetty Kruijff